background

Grenzen

We weten het allemaal; er is geen planeet B. Toch leven we daar niet naar. Als iedereen in de wereld leeft zoals wij in Nederland, dan zijn er minstens 5 aardbollen nodig. 

Het snelle tempo waarin we biodiversiteit verliezen, onder andere door klimaatverandering, is op elk plek in de wereld voelbaar. Weersveranderingen, verschraling van bodem en vervuiling van water zijn ook in Nederland realiteit. En we putten nog steeds grondstoffen uit, alsof deze niet eindig zijn.

Leden van Het Nieuwe Kompas staan voor transities die bijdragen aan herstel van ecosystemen, waardoor we terugkomen binnen ecologische en sociale grenzen. Dat noemen we maatschappelijk verantwoord innoveren.

Planetaire grenzen

In 2009 deed een ​​groep van 28 gerenommeerde wetenschappers onderzoek naar de grenzen van wat de aarde aankan. De planetaire grenzen waarbinnen de mensheid nog generaties lang prettig kan leven. Uit dit onderzoek kwamen 9 processen naar voren die cruciaal zijn voor een stabiele planeet om op te leven.  Overschrijden van deze grenzen veroorzaakt grote veranderingen in het ecosysteem van de Aarde als geheel en daarmee voor al het leven op aarde. Op dit moment overschrijden we al 6 van de 9 grenzen! Daarom is behoud van ecologische waarden niet langer voldoende. Ecologische regeneratie moet de nieuwe norm zijn. Het is de basis voor Het Nieuwe Kompas.

De 9 planetaire grenzen zijn:

1 Afbraak van ozon in de stratosfeer

2 Verlies van biodiversiteit

3 Chemische vervuiling 

4 Klimaatverandering

5 Verzuring van oceanen

6 Zoetwaterverbruik en de wereldwijde hydrologische cyclus

7 Verandering van landsystemen

8 Stikstof- en fosforstromen op land en naar de oceanen

9 Atmosferische aanwezigheid van aerosolen

Lees meer over deze 9 grenzen op de website van het klimaatplein.

Gebalanceerde welvaart

De Britse econoom Kate Raworth ontwikkelde een economisch model dat schematisch weergeeft wat er nodig is om tegemoet te komen aan de basisbehoeften, zoals voedsel, onderdak, gezondheidszorg en onderwijs (sociaal fundament), afgezet tegen de grenzen van wat de aarde ecologisch gezien kan bieden. Dit donutmodel geeft de ruimte aan die wordt gezien als de veilige en rechtvaardige ruimte voor de mensheid, namelijk in de veilige ruimte tussen het sociaal fundament en het ecologisch plafond. Daarmee laat het zien hoe we op een gebalanceerde manier welvaart na kunnen streven.